به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار، ابراهيم فياض جامعه شناس و عضو هيئت علمي دانشگاه در گفت و گوي مشروح  با شبکه اطلاع رساني دانا درخصوص صحبت‌هاي اخير رئيس جمهور پيرامون امر به معروف و نهي از منکر با بيان اينکه چارچوب‌هايي راجع به امر به معروف و نهي از منکر در طول تاريخ وجود داشته است اظهار داشت: مبدأ امر به معروف و نهي از منکرِ خشن در مسيحيت و کليساي کاتوليک قرون وسطي بود؛ که با يک ساختار سازماني قوي با نا‌هنجاري ها برخورد مي‌کرده و آدم سوزي و چيز هاي خشن ديگر در آن بوده است.

وي افزود: از اين نمونه امر به معروف و نهي از منکر در اسلام هم وجود داشته است که در زمان خلافت بعد از رسول الله به وجود آمد که با خشونت و تندي با مسائل برخورد مي کردند ولي امام علي عليه السلام جلوي اينگونه کارها را مي گرفت و اين اقدامات را اصلاح مي کرد.

هدف دولت تشيع، هموار کردن راه بهشت است

اين استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: در حوزه امر به معروف و نهي از منکر يک بحث تئوريک مطرح است که در حال حاضر نوع خشن آن در رفتارهاي تکفيري ها و وهابيون قابل مشاهده است؛ که در نهايت منجر به ب وجود آمدن بحث هايي مانند جهاد نکاح شد که حتي خود آنها هم نتوانستند اين موضوع را جمع کنند.

فياض خاطر نشان کرد: در دولت شيعه که دولت کريمه است و به دنبال کرامت انسان ها مي باشد، هدف هموار کردن راه بهشت با کرامت است.

وي اذعان داشت: متأسفانه در مباحث فقهي خيلي به اين موضوع پرداخته نشده است و در بعضي کتب فقهي حتي يک جمله هم از مبحث امر به معروف و نهي از منکر ذکر نشده است؛ به همين دليل در اين گونه مباحث گاهي به مرز ليبراليست‌ها نزديک مي شويم و گاهي هم به مرز سوسياليست نزديک مي شويم و به گونه اي يک حالت رفت و آمدي بين اين دو داريم.

دولت بايد معروف سازي کند

اين جامعه شناس ضمن توضيح ضرورت امر به معروف و نهي از منکر بيان داشت: دولت بايد با استفاده از رسانه ها و قدرت اقتصادي خود، در ابتدا معروف سازي و منکر سازي کند؛ به اين مفهوم که براي جامعه روشن شود معروف و منکر چيست؟ و در ادامه امر به معروف و نهي از منکر کند.

فياض افزود: به اين ترتيب مردم معروف را معروف مي دانند و  منکر را نيز واقعا منکر مي دانند و ما در آن صورت مي توانيم امر به معروف و نهي از منکر کنيم. در غير اين صورت بي فايده است و ممکن است تجري نسبت به اين مقوله بوجود بيايد.

وي با ذکر مثالي عنوان کرد:  اگر در جامعه ما کسي بي حجابي و بد حجابي را معروف بداند و ديگران را نيز به اين کار دعوت کند، هر چه قدر هم که ما بگوييم اين کار منکر است تأثيري ندارد و متأسفانه اين اتفاقي است که در حال حاضر در جامعه ما روي داده است.

اين کارشناس مسائل اجتماعي اظهار داشت: در دولت اسلامي کار اوليه معروف سازي و منکر سازي است و نه امر به معروف و نهي از منکر. اما چيزي که ما در حال حاضر بيشتر در جامعه مي بينيم نهي از منکر است و اين يعني دو مرحله جلوتر از جايي که بايد باشيم و به ترتيب پيش نيامده ايم.

عضو هيئت علمي دانشگاه در ادامه افزود: به طور مثال امر به معروف هايي نظير ازدواج، رابطه جنسي مشروع و حلال که در اسلام خيلي روي اينها تأکيد شده است، در جامعه ما صفر است و به جاي اينها فقط نهي از منکر مي کنيم؛  پس وقتي دولت اول معروف سازي کند که وظيفه دولت اسلامي نيز همين است خود به خود منکر هم روشن و آشکار مي شود و مردم نيز منکر را منکر خواهند دانست ونهي از منکر خيلي ساده تر خواهد شد.

بامعروف سازي راه توبه را در جامعه بگشاييم

فياض تصريح کرد: متأسفانه ما از اول انقلاب دچار يک نوع مارکسيست زدگي شديم و امر به معروف را فراموش کرديم و فقط به نهي از منکر پرداختيم و دولت ها نيز هيچ گاه به دنبال امر به معروف هايي مانند امر به ازدواج و ساختار ازدواج نبودند و بيشتر به دنبال بد حجابي و بي حجابي در جامعه بودند.

وي با اشاره به اينکه بايد با معروف سازي راه توبه را در جامعه بگشاييم،گفت: اگر منکر خيلي در جامعه آشکار شد بايد با آن هم برخورد بشود.در مورد منکرات خصوصي که اسلام به ما اجازه برخورد را نداده است ولي منکرات علني را دولت بايد با سيستم خاصي که دارد با آن برخورد کند و ما در اين خصوص در ابواب امربه معروف و نهي از منکر ائمه و فقه خود مباحثي مانند آراء مشهوره و مشروعات عامه که بحث عميقي است که مربوط به فطرت مي شود و اينکه همه انسان ها براساس فطرت خود تمايل به خوبي ها دارند و از بدي ها رويگردان هستند

دولت چارچوب تئوريک ندارد

حرف هاي رئيس جمهور مبناي نظري ندارد

عضو هيئت علمي دانشگاه در خصوص برنامه ريزي دولت براي مباحث فرهنگي، تصريح کرد: دولت به دليل اينکه چارچوب تئوريک مشخصي ندارد و همچنين به دليل اينکه کار کارشناسي دولت هنوز سازوکار مناسبي به خود نگرفته است به شدت از بدنه کارشناسي بي بهره است.

کارشناس مسائل اجتماعي افزود: به همين دليل حرف هايي که رئيس جمهور مي زند برمبناي پايه نظري خاصي نيست و سمت وسوي خاصي ندارد و معلوم نيست سر و ته آن مربوط به کجا مي شود به گونه اي حتي هنوز نتوانسته است بحث اعتدال را در يک چارچوب تئوريک پياده کند.

فياض تأکيد کرد: من به مشاوران رئيس جمهور هم گفته‌ام که بايد کار هاي پايه‌اي و تئوريک شکل بگيرد و مبناي کار‌ها قرار بگيرد و تا زماني که رئيس جمهور به اين شکل وارد بحث هاي مختلف مي شود به جاي اينکه جريان سازي شکل بگيرد، بيشتر حاشيه سازي بوجود مي آيد.

وي اذعان داشت: اين فرموده رهبري است که بايد شعار هاي دولت ها در قالب هاي تئوريک مطرح و تبيين شود، متأسفانه در هيچ يک از دولت ها اين شکل نگرفته است.

شکل‌گيري دوگانه دولت ديني ، دين دولتي خطرناک است

پژوهشگر حوزه جامعه شناسي و مردم شناسي در خصوص موضوع دين دولتي و دولت ديني اظهار داشت: به فرموده قرآن ما دين دولتي و به نوعي دين سازمان يافته را قبول نداريم، زيرا منجر به اشرافيت مي شود و يک نوع تحکم در آن بوجود مي آيد؛ ولي در مقابل دولت ديني را داريم و بحث رهبري در قم هم که مربوط به روحانيون بود اين حرف را تأييد مي کند که ما آخوند دولتي نداريم اما دولت آخوندي و همراه با روحانيت را داريم. بنابراين ما دين را تقليل نمي دهيم به سازمان يا دولت اما دولت ديني با اين ساختار که گفتم مشکلي ندارد.

اين استاديار دانشگاه اضافه کرد: در اين مبحث، مهم اين است، که نگذاريم دوگانه ها شکل بگيرد، يعني يک عده نگويند که دين دولتي همان دولت ديني است و همين طور کساني هم که مي گويند نه دين دولتي را قبول داريم و نه دولت ديني را، در واقع ليبرال شده اند. هر دو اينها اشتباه است و اينها بسيار خطرناک هستند. زماني که ما مي گوييم دين دولتي يعني يک دين کاملاً تقليلي که دين را مردمي مي کند و نهايتاً خود به خود از زندگي مردم مي رود کنار.

فياض تاکيد کرد: ما بايد مواظب باشيم، مانند قصه مشروطه نشود که گفتند يا مستبدي يا مشروطه؟ و اگر کسي مشروطه انگليسي را قبول نکرد بايد برود زير بار مستبدي! نه! راه سومي هم وجود دارد. الان هم همينطور است.